This will be about my Mom naman. Pang Maalaala mo Kaya Part Two. Last year I went to a Youth Encounter Seminar. Ito yung ilan sa mga nakasulat sa letter na binigay ni Mom sa akin. Dear Lexie, "Ang tagal naman ng Linggo!" You know naman that I miss you whenever I don't see you around. Had it not for Father Ferdz, I will not allow you to attend that seminar! Anyway, I hope that seminar will be very fruitful to you, "kahit hindi ka na" youth. I will take this opportunity to tell you that I love you very much. I may not be very demonstrative and I doubt if you notice it, but I show it to you by giving you whatever I think you will like without your asking for it, as long as I can afford it. How I wish I can buy you a new car to replace the old one you disposed of, but that is impossible at the moment. There are times when I scold you, when I don't approve of what you do. It is just normal for a mother to call the attention of her children when they are doing something wrong. The intention is to make them better persons. But I am happy that you don't answer back or brood for a long time. I heard you blaming "our generation gap." You may be right. As a child, you are okay - obedient (although you cannot help expressing what you believe in - influence of UP, I am sure) ; courteous but sometimes naughty; kind and helpful especially to the needy; very friendly ( I am wondering how you can keep your friends from elementary to college - lots of them up to this time). But there is one thing I said during your Debut which I would like to remind you of: "Before I gave birth to Lexie, I could not help worrying who will take care of me during my old age or when I am sick, since I do not have a daughter. Based on my observation, boys cannot be relied on in taking care of the sick parents especially the mother who is of opposite sex. So upon hearing from my doctor that my baby was a girl, (after three boys) I closed my eyes and thanked God for giving LEXIE to me. I was happy ---"parang tumama ako sa Sweep Stake." Sorry, If I am expecting too much from you. Maybe because there is no other shoulder I can lean on. You know what I mean! Love, Mommy This is the first letter I received from my Mom, bukod sa mga notes na iniiwan niya sa pinto ng ref kapag may iuutos siya. At sa letter na ito unang beses kong narinig sa mom ko ang mga salitang "I Love You." Hindi kami close ng Mom ko noon, nito na lang nung nagretire sya at nagraduate naman ako. Masyado siyang busy noon sa trabaho at pag-uwi at weekends naman business naman ang inaatupag niya. Nagkakausap na lang kami kapag dinner. Hindi ako makapagreklamo dahil wala siyang oras para sa akin o sa amin. Dahil para sa amin din naman ang ginagawa niya. Hindi lang basic needs namin ang binigay niya pati na rin ang luho. Si Mom ang naging Nanay at Tatay namin. Mom ko na ang isa sa strong na taong kilala ko, well I think siya na ang pinakastrong. Never ko siyang nakitang umiyak kahit once. Kahit may problema, kahit may namatay na mahal sa buhay, kahit na ano pang hindi magandang nangyari, never ko siyang nakitang umiyak. Sa lahat ng mga pagkakadapa niya pilit pa rin siyang tumatayo. Sa lahat ng napagdaanan niya kinakaya at kinakaya niya ang mga ito. Siya lang mag-isa, wala siyang naging katuwang. Never siyang nag-give up. Kinaya niyang mag-isa ang lahat. Wala siyang hiningan ng tulong sa mga kaibigan o kamag-anak man. How I wish that kasing strong ko siya. Kaya kapag nakikita niya akong umiiyak ang sinasabi niya "Sige, umiyak ka lang pagkatapos niyan tama na. Walang mangyayari sa pag-iiyak mo. Dapat maging matatag ka." Tapos iiwan niya ako sa kwarto, babalik after some time at tatanungin niya kung kamusta na ako. Ang kapal na lang ng mukha ko kung magrebelde ako sa kanya na minsan sobrang strikto niya sa akin o kung may bagay na hindi ako sumasang-ayon sa kanya. Pero sobrang thankful na rin ako dahil alam kong naging matino akong tao. Na napalaki niya ako ng maayos. All I want now is my mom to be happy, very happy. If only I could give her all the things na makapagpapasaya sa kanya. I really wish I could. Lately napaguusapan namin ni Mom ang about sa future ko. Lagi niyang sinasabi na sana daw before sya mamatay makita niyang maayos na ang buhay ko, na may maayos na pamilya at trabaho. Binigyan na nga niya ako ng bahay eh, o diba ako ang magbabahay sa mapapangasawa ko. Sinasabi ko na matagal pa siyang mamamatay kasi siya pa mag-aalaga ng mga anak ko. Nagjojoke na lang ako kasi isipin ko lang na mamamatay mom ko hindi ko na kaya what more kung mangyari. Minsan iniisip ko na nabubuhay na lang ang mom ko dahil sa akin. I am her life. I really don't know kung makakaya kong mawala ang mom ko. I really love my mom. Mawala na ang lahat wag lang ang Mom ko. It's her 64th birthday today. Nagkaroon kami ng mini celebration last saturday. Kasama halos lahat ng relatives namin sa mother's side. Kaming dalawa lang ng 3rd bro ko ang nag-ayos at gumastos. Kahit sobrang pagod at masakit sa bulsa okey lang, masaya naman kasi I know na kahit papaano napasaya namin ang mom ko. Napafeel namin na mahal namin siya. HaPPY BiRTHDaY MoM!!! i LoVe You!!! http://afortunateaccident.blogspot.com/2004/12/i-am-her-life.html